Yaşadığımız toplumda aileyi dağıtan anlayışlar ve Müslümanların bu yanlışlara tuttukları çanaklar. Toplum bireyselleşiyor yapılan anketler ve boşanma oranları bize toplumun bireyselleştiğini gösteriyor. Düşen doğurganlık oranları artık toplum aile oluşturmak istemiyor. Eskiden oluşan aileler önce küçük çekirdek aileye ardından dönüştü. Arkasından bu çekirdek ailelerde artık bireyselleşiyor. Muazzam bir dönüşüm yaşanıyor toplumda bu dönüşümün bir parçası da Müslümanlar doğal olarak.

Bu toplumun İslami kesimleri 90lı yılarda yeni bir söylemle çıktı toplumun önüne, o söylem de şuydu kadın çocuklara bakmak zorunda değil, anne babaya bakmak zorunda değil gibi söylemlerdi. Arkası önü hesaplanmadan oluşturulan bu söylemler bugüne çıktı olarak bireyselliği getirdi desek yanlış olmaz. Bu söylemler aslında farkında olmadan büyük aileyi yok etmek için kurgulanmıştı bizim İslami kesimler bu tuzağı göremediler.

Bu söylemi yapanlar konuyu tek boyutuyla anlatıyorlardı. Müslümanların tarihinde hep büyük aile olmuştur. Türklerin kadim eski gelenekleri de büyük aile etrafında şekillenmiştir. Müslümanlar kendi tarihlerinde ki bir yanlış uygulamayı eleştirirken tuzağa çekildiler. Müslümanların tarihini inceleyin Hz. Peygamber bile bu konuda bize ışık tutuyor. Kızı Fatıma evde çalışmaktan elleri nasır bağlamış kanar halde babasından bir hizmetçi talep edince babası peygamber bu talebini reddeder. O dönemin vahyin ilk muhataplarını inceleyin durumun aynı olduğunu gözlemleyeceksiniz. Ashabın hemen hepsinin çocuklarının bakımını hanımları ev işlerini hanımları yapıyordu. Eşlerinin anne ve babalarının yanlarında yaşlandıklarında bakımlarını yine kadınlar üsleniyordu. Büyük aile İslam toplumunun temelini oluşturuyordu desek yanlış söylemiş olmayız. Allah bu konuyu şu ayetle tescilleyecektir “……Eğer onlardan biri, veya her ikisi senin yanında ihtiyarlık çağına ererse, onlara öf bile deme, azarlama onları ve onlara güzel ve iyi söz söyle.” (İsra, 23) Bu ayeti biz her yönüyle inceledik, okuduk, anlattık amma hiç bu yönünü düşünmedik. Allah Müslümanlara oluşturdukları toplumun temelinin geniş aile olduğunu söylüyordu.

Müslümanlar bunun tersi söylemleri geliştirirken şuradan hareket ettiler diye düşünüyorum. Kadınların çocuklara bakmadığı, evin işlerini yapmadığı, anne babaya bakmadıklarını saraylarda görüyoruz. Zengin Müslümanların eşleri çalışmaz eşlerine karşı görevlerini yaparlar. Bu kültürün olduğu yerlerde zengin eşlerin tek eşleri olmaz eşler silsilesi de vardı. Yani bu propaganda eksik yapıldı bu propagandanın tamamı şöyleydi. Kadının çocuk bakmadığı, ev işlerini yapmadığı, anne babaya bakmamasının olduğu yerde hizmetçiler vardı. Bu kadar hizmetçinin olduğu zenginliğin ve şah şahanın olduğu yerde tek eş değil haremler vardı. Bugün bizim toplumun Müslüman kadınları eşlerinden Saray hayatı istiyorlar, eşlerinin köle gibi olmalarını bekliyorlar.

Toplumda Müslüman kesimin propagandasını yaptığı bu anlayışın eksik ve yanlışlığını kimse görmek istemedi. Bugün hiçbir kadın çocuk bakmak zorunda olmadığını, çocuk bakmak zorunda olmadığını söylüyorsa işte yukarda yazdığım yanlış anlayışın yansımasıdır. Bugün toplumda iktidarların çıkardığı yasaların bu amaca hizmet ettiğini unutmayın. Sarayların etrafını saranlar yasaları yaparlar topluma dayatırlar. Saray çevreleri çocuk bakmak zorunda değil, ev işleri yapmak zorunda değil, anne babaya bakmak zorunda değil çünkü bunları hizmetçiler yapıyorlar. Onların hizmetçileri olduğu gibi eşlerinin de birkaç eşi olduğunu da kabullenirler. Bunu normal bir durum olarak algılarlar, amma aynı kesimin kadınları topluma bunun tersini anlatırlar.

Amaç İslami çevrelerin ailelerini temelden dağıtmak olduğunu bilmemiz gerekiyor. Hedef kitle İslami çevreler bugün toplumda boşanma ve bireysel yaşam tarzının Müslümanların ailelerinde yoğun yaşanıyorsa demek ki hesaplanan oluşmaya başlamıştır demektir. İster kabul edin ister etmeyelim hakikatler bunlar. Bizim toplumun kadınları konuyu şuraya getirdiler, çocuk bakmayız, ev işleri yapmayız, anne babaya bakmayız yetmedi size kadınlıkta yapmayız, eğer yapıyorsak bu bizim size lütfumuzdur diyorlar. Bu anlayışta erkek köle kadın sahip pozisyonunda oluyor, çokta konforlu görünüyor. Günün sonunda bu anlayıştaki ailelerin karşılaştığı problemin ne olduğunu bilmiyorlar. Bu anlayıştaki ailelerin çocukları sapkın anlayışlara yöneliyorlar. Lut kavminin kadınları da böyle yaparak erkekleri kendilerinden uzaklaştırdılar, sonucun ne olduğunu Kur’an bize haber veriyor.

Müslümanların çalışmalarında hocalık yapan kadınlarını araştırın, ailelerini inceleyin hemen çoğunun çocukları İslami düşüncenin karşısında olduğunu göreceksiniz. Annesinin anlattıklarını kendi evinde ailesinde yapmadığını çocuklarını kaybettiğini göreceksiniz. Hoca annelerin Müslüman bile diyemeyeceğiniz çocukları olduğunu göreceksiniz. İstisnalar kaideyi bozmaz biz geneli kast ediyoruz.

Bizim kadınlarımızın hiç birinin anlattığı Hz. Fatıma’nın yetiştirdiği çocukları çıkmıyorsa kendilerinin Fatıma olmadıkları içindir. Bizim toplumun kadınlarının hiç birinin Allah’ın kitabında övdüğü Asiye’nin konumunu istediklerini göremezsiniz. O firavunun sarayında Hz. Musa’yı yetiştirecekti. Bırakın firavunu Müslüman eşinin ve ailesinin yanında bir Musa yetiştiren bulamazsınız. Çünkü onlar okuduklarının ameline talip olanlar değil, yapmadıkları şeyleri başkalarına söyleyenlerin ta kendileridir, ayetinin muhatapları olacaklarının farkında değiller.

Bizim toplumun kadınlarının hiç birinin Hz. Hacer’in konumunu isteyen onun gibi olup İsmail yetiştiren kimseyi bulamazsınız. O firavunun sarayından İbrahim’in çadırına gitmeyi severek istemişti. Bizim Müslüman kadınlarımız saraya koşarak gidiyorlar, bu nasıl bir tasavvur. Saraya talip olanlar Hacer olamazlar, İsmail yetiştiremezler ve yetiştiremiyorlar.

Bizim toplumun kadınlarının hiç biri Allah’ın övdüğü Hz. Meryem’i model almıyorlar. Meryem olamayanlar Hz. İsa (a.s.)’mın annesi olamazlar. Firavunun sarayının rüyalarını görenler Hz. İsa yetiştireceğini düşünüyorlar. İsa’ya anne olabilmeniz için önce Meryem olmanız gerekiyordu. Allah kitabında size bu yüzden Meryem’i anlatıyordu. Hz. İsa gibi çocuk hayal ediyorsanız önce Meryem olmanız gerekiyor diyordu.

Ashab-ı Uhdud’u anlatan kadınlarımız annesinin kucağında dile gelip “anne atla” diyen çocuk yetiştiremiyorlar. O kadınlar saraydan kaçtılar saraylara talip olmadılar, Allah rızasına koştular, ister çadır olsun ister çölün ortası olsun ister ateş çukurları olsun. Bizim toplumun Müslüman kadınları ateş çukurunu hissedince eşini ailesini çocuğunu bırakıp saraya doğru koşuyorlar. Bunu evlenirken Allah rızası için başlayan evliliklerinin sonunda boşanma olunca Allah’ın emri değil sarayın kanunlarını isteriz dediklerinden anlıyoruz.

Bizim toplumun kendine Müslüman diyen Allah’ın kitabına ve onun Resulünün sünnetine tabi olduğunu söyleyen insanlarımızın önce onların getirdiklerine tabi olmaları gerekiyor. Kitabı başkalarına anlatmak okumak yerine önce kendileri okuduklarını hayatlarında yaşasınlar. Sonra yaşadıklarını topluma anlatsınlar. Rahmetin nasıl geldiğini görecekler.