İslam ve Hayat

"ordu:" Arama Sonuçları

Bu cümle kurulurken akan görüntülerde Suveyda'daki dükkan tabelaları ise hal diliyle aksini söylüyordu: "Hayır hayır, bu şehirde kontrol ne Suriye devletinin elinde ne de Dürzi milislerin. Kontrol tamamen Amerikan kapitalizminin elinde."

“Onuncu ortağı buldum!" diyordu Atiyye. Arkadaşları heyecanla sordu: “Kim o?". Atiyye o vakur duruşundan hiç ödün vermeden gülümseyerek: “Allah" dedi. “Allah Azze ve Celle onuncu ortağımızdır. Biz O'na aynı oranda, %10'luk bir hisse vereceğiz. O da bu hisse karşılığında bizi koruyacak, kollayacak, ticaretimizi bereketlendirecek."

Platformlar sordu: Öğrenciye yasak niçin devam ediyor?

Hani toplum dindarlaşıyordu: Piyango biletleri kapış kapış
Milli Piyango İdaresi'nin yılbaşı özel çekilişi için bastırdığı biletlerin yüzde 63'ü 2 haftada satıldı.

Ömer Karaoğlu sordu: Daha çok demokrasi bizi cennete ulaştırır mı?

Danıştay eski başkanı: Danıştay saldırısı organizasyon işi
Eski Danıştay Başkanı Nuri Alan, cinayetle ilgili kayıt silme skandalının ardındaki organizasyona dikkat çekti. Emekli Danıştay Hâkimi Hayrettin Küçüksoy ise cinayetin işlendiği gün idari soruşturma başlatılması gerektiğini belirterek sordu: Saldırganın içeriye girmesine kim yardım etti?

Fotoğraflara baktım; binalar yıkılmış, taş üstüne taş kalmamıştı. Sadece bir duvardaki yazı, sapasağlam duruyordu. Evler yıkılmış, bütün köy yıkılmış, insanlar ve büyükbaş hayvanlar bu yıkıntılar altında kalıp can vermiş, ama o yazıya bir şey olmamıştı. Tek harfi bile çizilmemiş, silinmemişti. O yazıda şöyle deniyordu: “Ne Mutlu Türküm Diyene”.

Konya İnanç Özgürlükleri Platformu üyeleri sordu: "Gazetelerinden, televizyonlarından, cümle basın yayın organlarından ve gündemlerinden yukarıda saydıklarımızı hiç düşürmeyenler, niçin NATO hakkında tek kelime etmiyorlar? ‘’Darbelere dur de!’’ diyenler, niçin NATO’ya selam duruyorlar? ‘’Darbelere hayır! Darbelerin beslendiği kaynak olan NATO’ya evet.’’ mi diyorlar?

Siyonist ordu: "Bir subay ve bir askerimiz öldü, çok sayıda yaralımız var"

Hatırlanacağı üzere, Musa'nın bir okuyuş biçimi vardı, Samiri'nin de bir okuyuş biçimi vardı! Musa'nın okuma biçimi işin doğrusu o kadar zor ve karmaşık değildi; sade ve yalındı. Bir çırpıda herkes anlıyordu, Hiçbir tutarsızlık, çelişki taşımıyordu. Doğruları, sadece doğruları ifade ediyordu! Samiri ise sözü biraz(!) dolaştırıyordu. Üstelik de Samiri, okuyuşunu sunmak için konjonktür'ü kolluyordu: Musa'nın olmadığı bir zamanda ve zeminde konuşmayı tercih ediyordu!

Tarihi an(la)mak için, ‘ilkellik ve kutsama’ şart mı?
Resmî ve sun’î / yapmacık bir heyecan sonunda, beklenen misafir gözüküyordu: Bir ‘büst’! Subaylar onu kutsal bir nesne gibi, tâzim ile taşıyor ve herkes huşû’ içinde selâmlıyordu. Ve, bu ‘ilkel ülke’nin neresi olduğu açıklanınca da, insanlar daha bir hayret ediyorlardı. Bu ilkel ülke, ne yazık ki, benim ülkemdi..