DÜZENİN İFŞASI

Yükseltin binaları, koparın insanlar arasındaki bağı
Konforu artırın; markada, modelde sınır tanımayın
Sokakları podyuma çevirin; ırza, namusa, mahreme fiyat biçin
Aileyi yok edin; fuzuli kalabalıkları yalnızlığa itin
Ölüme çareler arayın, istediğinize yaşama hakkı tanıyın
Ateşten özgürlükler yağdırın sivillerin üstüne
Yeni yeni işkence yöntemleri deneyin
Oturduğunuz yerden tarih yazın; sınırları yeniden belirleyin
Dünyanın her yerinde kuklalar devşirin kendinize
Boşaltın beyinleri, benciliği, bencilliği, kibri ekin
Sahte sevgileri, menfi ilişkileri, doyumsuzluğu yetiştirin
Size hizmet etmeyenleri gelişmiş teknolojinizle biçin
İştahınızı kanla, gözyaşıyla kabartın
Hormonlu bedeninizin ağırlığını ve hacmini artırın
Dengeyi bozun; dengesizliğinizi felaket diye yutturun insanlara
Güler yüzlü elçiler gönderin, katlettiğiniz mazlumlara
Kokuşmuş geçmişinizi  kirli  ellerinizle  temizleyin
Durmayın! Yarını meçhul bir hayatın yüzyıllarını planlayın
Siz ey  gözleri kör, kulakları sağır ve kalpleri  mühürlüler!
Her şeyin  Sahibi’nin de bir planı var
Biriktirme hırsınızla bekleyin
Vadedilen gün gelene kadar…

(Şiir: Aytekin Kalyoncuoğlu)