Ülkede bir meslek halini almış olan “darbecilik” ve darbe goygoyculuğu, hayali ihracattan, hortumculuktan, soygunculuktan, rüşvetçilikten daha kârlı ve daha güvencelidir. Bunu bilenler Türkiye’de en büyük yolsuzlukları, soygunları, hırsızlıkları darbe dönemlerinde yapmıştır. Bu dönemler birçok kesim için tam bir rant kapısı olmuştur. Kapı bekçiliği yapanlar, “Cambaza bak” işaretiyle kuklaları gösterirken, hem insanların cepteki paralarını çalmış ve hem de “kutsal saydıkları ülkeyi!” soyup soğana çevirmişlerdir.

 

28 Şubat sürecinin başlangıcı; yeni dünya düzeninde İslam’ın baş tehdit olarak görülmesinin bir sonucuydu. Bugüne kadar bilinçlenme yolunda adımlarını hızlandıranların, şuurlarının altında gizlediği “İslam dininin” dışa vurumu biçiminde bireysel ve toplumsal hayatı yeniden şekillendirmesi 28 Şubat’a giden yolun en önemli faktörlerinden birisiydi. Siyasi belirleyicilikte söz hakkı, “hak” ve özgürlük taleplerinin umuma yayılması, gaspların geri iadesinin yüksek sesle dillendirilmesi, rejimin sorgulanması, kimler tarafından yapıldığına bakılmaksızın mason localarına, siyon localarına ve rantlara bağımlı yaşayanları her zaman rahatsız etmiştir.

 

Şahin Özdaş'ın makalesini okumak için tıklayınız