Y�NE YEN�DEN VE HEP B�R UMUTLA YA�AMAK

Yere dü�en kelimeleri toparlamaya çal���yorum. Dü�lerim bir hayli uzak benden. Matemine bürünmü� bir sevday� kollayacak takat�m kalmam��. Sakinlikle tedirginlik aras�nda ince bir yerdeyim. Saçlar�m da��n�k, gözlerim bu�ulu ve sesim olabildi�ince titrek. Sulara akseden yüzüm sanki bin y�ld�r kendini bulamam�� bir dervi� gibi �a�k�n. Bazen yava�ça bazen olabildi�ince h�zl� bir �ekilde geçiyorum sokaklar�. Eski Arnavut ta�lar�ndan örülü sokaklar tarihin gizemini anlat�yor gibi gururlu. Ama ben ne gururu ne de övüncü ta��yabilecek kadar güçlü hissetmiyorum kendimi.

Ya�amak nedir sorusunun cevab�n� aramaktan da yorulmu�um. Ya�amak denilen �eyin tan�m�n� sanki unutmu� gibiyim ya da ya�amak denilen �eyin bir onur mu yoksa bir sorumluluk mu oldu�unun ay�rd�na varmaya çal���yorum. Geceler, gündüzler birbir ard� s�ra s�ralanmakta. Ben günü kaça bölece�imi ya da bölmem gerekip gerekmedi�inin bile ay�rd�na varam�yorum. Bir tela�, bir tela� ki kendimi kendimden uzakla�t�r�yorum. Yürüdü�üm her yol, geçti�im her sokak ve kula��ma de�en her ses zamanla anlams�zla��yor, ruhunu kaybediyor.

�nsanlar�n sesleri büyük bir gürültüyle kula��ma çarp�yor. Ölümler, piyasalar, kazançlar ve kaybedi�ler hepsi ayn� cümlenin içinde birbiriyle yar���yor. Anlam veremedi�im ço�ulculuk içinde her u�ultu kendine s���nacak bir gönül buluyor. �htiraslar, h�rslar, kayg�lar, a�la�malar hepsi bir sesin içinde besteye dönü�ebiliyor. Ben böylesi bir müzi�e al���k de�ilim. Kulaklar�m zonkluyor ve beynime iletiler dü�mez oluyor. Ya�murlara hasret kald���m� hat�rl�yorum. Dü�lerim, dü�e koyduklar�m heybemden dökülüveriyor.

Zihnim utançtan örülü bir tablo gibi. �nsan olman�n nedenselli�ini aray�p bulamamaktan endi�eliyim. Herkes buldu�umu zannediyor. Ama utançlardan örülü bir kaosun içindeyim. Herkes her �eyi biliyor ama hiçbir �ey söylenmiyor ya da söylenenler fincanc� kat�rlar�n� ürkütmüyor. Ölmek diyoruz ama ya�arken öldüklerimizi ve sessizli�imiz yüzünden öldürdüklerimizi saym�yoruz. Ya�ayan ölüler olmaktan memnunuz ve ad�na ya�amak diyoruz. �ark�lar dinliyor ama anlam�yoruz, �iirler desek �airlerin zevzekli�i i�te diyoruz. Ne nesire hayret ediyoruz ne de bir fidan�n çatlay�p büyümesine. Her �eyin haz�r sunuldu�u dünyada kendimize haz�r bir cennet istiyoruz. Allah’m� bize ne kadar yak�n ve bize ne kadar uzak!

Tüm kelimeler da��lm�� durumda. Kavramlar zihnimizde bölük bölük. Ya�amak istedi�imizde parçalanm��l���m�za ay�k�yoruz. Sarho� muyuz bilmiyorum ama ay�k olmad���m�z da bir hakikat olarak kar��m�zda duruyor. �airin biri “�imdi tekrar ne yapsam dedirtme bana ya rabbi” diyor ama ben o �airin �srarla kaç�nd��� soruyu sormakla me�hurum. Her zaman bana ne yapaca��m� göster diye yalvar�yorum. �ehirler enkaz alt�nda, bedenler enkaz alt�nda, ate� diri diri yakmaktayken bedenleri ne yapaca��n� �a��rm�� olman�n tedirginli�i içindeyim. Elimi att���m yer elimde kal�yor.

Dünyan�n dört bir yan�nda a��tlar ar�a yükseliyor, duyuyorum. Gözya�lar� birbirine kar���yor görüyorum. Piyasalarda alt�n�n yükseli�i, brent petrol fiyatlar�n�n de�i�imini ve ülkelerin büyüme h�zlar�n�n ne kadar oldu�unu da… sonra ekonomik büyümenin a��tlardan, i�gallerden, açl�k çekenlerden ve ölümlerden daha fazla konu�uldu�u bir zaman�n e�i�inde olman�n dayan�lmaz sanc�s�n� duyuyorum. Neyi konu�sam, ne zaman konu�sam, hangi slogan� atsam yüre�im so�ur bilemiyorum. Bir yang�n� içimde ta��yarak yürüyorum. Sokaklar solu�umu kesiyor, modernitenin in�a etti�i dev binalar�n aras�ndan geçerken internet a�lar�nda kayboluyorum.

Duyars�z olmak duygusuz olmay� sal�k veriyor. Sosyal a�lar�n içinde bizi birbirimize ba�layacak a�lardan soyutlan�yoruz. Emojiler, like’lar ve retweetlerle kutsanan cihad�n mücahidi olarak kendimi görmeye tahammül edemiyorum. Kusmak bile beni rahatlatm�yor, ölümse �imdi bu �artlarda en korktu�um �ey. Çünkü da��lm�� kelimelerimi toparlayamadan, kendimi bir enkazdan ç�karamadan zamans�z bir ölüme yenik dü�mek istemiyorum. Zaman ak�p gidiyor ve her seferinde zamana geç kalm��l�k hissiyle titriyorum.

Ya�am� çok sevdi�imden de�il de onu haketmeden ölmekten korkuyorum. Okuyorum, yürüyorum, söylüyorum, yaz�yorum ama insanlar ölmeye devam ediyor. Alt�n yükseliyor, borsa zarar ediyor ve her gün yeniden kazançlar pay ediliyor. Modernle�en bir toplum d���nda yeni bir toplumun hayali bile kurulmuyor. Herkes kör bir kanunun önünde kurbanl�k koyun gibi e�it bir �ekilde kesim s�ras�n�n gelmesini bekliyor. Sular �s�n�yor, ölüler y�kan�yor ve kimse kimsenin ac�s�n� duyumsam�yor. Retorik rölativizme kurban ediliyor. Günün sonunda eylemlerden sonra herkes evine dönüyor. Ne iyi ba��rd�k, ne güzel sloganlar att�k, haf�z�n sesi de ayr� iyi idi diyerek günü noktal�yoruz. Ama dünyan�n bir yakas�nda y�k�nt�lar�n aras�nda çaresizlikten anestezi kullan�lmadan çocuk, genç, kad�n demeden ayaklar, kollar kesilmeye devam ediyor.

Zaman ak�p gidiyor. En çok da sessizlik öldürecek beni. Her �eyin konu�uldu�u ama nihayetlendirilmedi�i bir ça�da her �ey parçal� olarak kalmakta. Tamamlanmay� bekleyen ama tamamlanmamas� için ayk�r�l�klar�n sürekli çat��t�r�ld��� bir zemin içinde bir bütün olmay� arzulamak gibi sahte dü�lerimizde heybemizdedir. Kelimelerimiz da��ld�, ortak kelimeyi kaybetmi� gibiyiz. Bildiklerimizi yahut bildi�imizi sand���m�z ne varsa hepsini orta yere döküp içinden özenle seçece�imiz kelimeler aramal�y�z sanki. Belki bize ö�retilen ya da bizim sars�lmaz olarak do�ru oldu�unu dü�ündü�ümüz kelimelerimiz yeniden in�aya muhtaçt�r. Belki o vakit �iirin tad�, �ark�lar�n melodisi yeniden anlaml� olacakt�r ve belki o vakit mar�lara ayarl� sesimiz �ehre ve �araba yaltaklanmayacakt�r.

Ba��m� gökyüzüne kald�r�yorum hala umudum var. Ya�amak denilen cevheri anlamland�racak k�lavuzum da elimde. Her �eye ra�men umut yol az��� ve yürümek için durmaktan daha çok nedenim var. Ya�murlar ya��yor üstüme ve yeniden filizlenmek için ç�rp�n�yorum. Benle topra��n bulu�mas� suyun rahmetiyle gö�süme bo�alan dinginli�i mu�tuluyor. Yine yeniden umutla ya�amak gerek diyorum. Belki o vakit sükun bulacak kim bilir modern toplumun duyars�zl���yla ölen bir ölü.

O zaman yeniden kurulacak mant�k.

Bütün insanlar ölümlüdür, Ahmet Yasin, Yahya Sinvar vs.vs. bir insand�r ve �ehidlerdir, öyleyse �ehidler ölümsüzdür.

��te o vakit anla��lacak ki her �ey sadece rasyonaliteden ve mant�ktan ibaret de�ilmi�. Ya�amak i�te o vakit umurumuzda olacak en az ölebilmek kadar…

(�ktibas Dergisi - May�s Say�s�)