Mustafa BOZACIO�LU
BE�Y�Z�NC� SAYI, B�R�NC� YAZI
Evet, dergimiz �ktibas 500. say�ya ula�t�
Dahas� art� birinci say�s� ile yeniden kar��n�zda
Hizmetimizde
Refikli�i, fikri, derdi davay� ta��mak i�in
Ve dahi payla�mak i�in…
Dalya, g�m��, alt�n d�nem nitelemeleri yap�l�rken uzun soluklu birliktelikler i�in
Dergimiz ad�na bu istikrara nice �vg�ler az kal�r
Hele ‘istikamet/duru� ve kararl�l�k’ a��s�ndan
Olan, olas� duraksamalar, �izgi d��� kal�� ve yeni �izgiler
Ad�na mazeretler �retsek de kopu�, ayr�l�k, nizalar
Bizdendir, insan olmakl���m�zdand�r
Ol’mak noktas�ndaki noksanl���m�zdand�r
Biz de uyar�lara, ele�tirilere a����z, ama bilinmelidir ki
Bilerek yan�ltmad�k, yanl��ta �srar etmedik, kendimizi yan�lmaz g�rmedik!
‘Memnuniyetinizi dostlara, �ikâyetlerinizi bize iletiniz!’ d�sturuna sahibiz!
Elbette bizim talebimiz, kim ne derse desin
‘Allah’�n r�zas�’; bu, her �eyden �nce ve daha �nemli…
Daha �nemlisi, ‘�nemli olan�n �nemsenmesi’
Bu yoldaki kal�c� birlik ve beraberlikler,
�mkânlar� iman davas�na, iddias�na vesile k�lmakt�r.
Bu yol ve u�urda birbirimize mahkûm ve laz�m�z
Ho�g�r�, empati, sempatiyi samimiyete eklemek zorunday�z…
Bu yeni e�ikte, nice e�i�in a��ld���, a��nd�r�ld��� s�re�te
Her zamankinden daha �zenli ve fedakâr olmal�, birbirimize sahip ��kmal�y�z!
Kimse kalmasa da biz buraday�z, ama
Siz varsan�z biz daha bir var�z!
Beraber hedefe daha bir kolay var�r�z
Varamasak da o yolda kalarak fark�m�z� ortaya kor, rengimizi de koruruz!
Biz de bu yeni a�amada birinci say�n�n, birinci yaz�s�yla bir daha kar��n�zday�z:
S�z�m�z�, fikrimizi, d���ncelerimizi ya�amak, ta��mak, payla�mak i�in…
Nice say�larda do�ruluk �zere, do�ru i�in beraberce d���n�p, birlikte yol alabilmek ad�na…
Diyebilirsiniz ki
Dergi �nemini yitirdi, dergicilik bitti!
Hay�r, asla!
Her bir arac�n, her zaman ve mekânda g�rece�i bir i�lev, dolduraca�� bo�luk mutlaka olacakt�r.
Zaman�n teknolojik ayg�tlar� belki �ok �eyi h�zland�rd�, istekleri ihtiya� haline getirdi
Tersinden ihtiya�lar� da alg�lar gibi de�i�tir(t)ti
Her �eyi t�ketir olduk
Oysa g�r�nen/vak�a o ki t�kenen biziz
T�kettik�e t�keniyoruz!
Bu yolda, dava u�runda birbirimize her zamankinden daha fazla muhtac�z!
Dergiyi de aram�zda bir irtibat, ileti�im ve belki de bizi birbirimize ba�layan bir ba� olarak
Tabiri caizse, ‘sevgiliden/dosttan gelen bir mektup, bir hediye, bir �zel ileti’ olarak g�rebiliriz.
G�rmeliyiz!
Eskiden ‘yan gider’ diye ifadelendirilirken banilerince
�ikâyet i�in de�il ve de y�ks�nmeden
As�l ‘as�l gelir’ olarak d���n�lm��, kullu�un gere�i bilinmi�ti!
�imdilerin ‘yan gel yat’ ortamlar�nda
Dahas�, ‘�zr� kabahatinden b�y�k�e’
‘�ktibas hâlâ ��k�yor mu?’ diyenler
Yerine g�re sitayi�le bahsedenler, ama
Eli i�te g�z� oyna�ta olanlar olsa da
Oyalansalar da
Sollay�p ge�ti�ini, farkl� se�imlerle ge�indi�ini
Dar alanda pasla�maktan alan a�maya ko�anlar�
Al g�l�m ver g�l�m tarz�n� yol bilenleri
Pazarl�k ve edilgenli�i âdet edinenleri
Kavramlar� kavram��ken sa�a sola �ekenleri
Biliyor, g�r�yor, duyuyoruz;
�z�l�yoruz!
�nad�na, ataletten, hamasetten de�il
�man�m�za;
Durdu�umuz yerde durmaktay�z!
Biz buraday�z
Bekleriz!
Gelmesek de g�rmesek de
Okumasak da yazmasak da(!)
Demiyoruz!
‘Abone olunuz abone bulunuz’
Enerji sinerjiye d�n��s�n
Kalite, fark�ndal�k arts�n
‘Can�m�za okuyanlara’ kar�� uyan�k olal�m,
M�teyakk�z kalal�m
Diyoruz!
Zaten ‘okuma yazmay�’ abece’den �teye ta��y�p
S�ylence ve s�ylev k�lt�r�nden bir ad�m �teye ge�ememenin sonu�lar� bunlar!
Hep ‘hap’ bekliyor, ‘yem’ oluyoruz bu y�zden!
Basit, g�ncel bir �rnek, ‘kel alaka’ demezseniz
Ad� hep harflerle sembolize edilen ve s�rekli de�i�tirilen �niversite s�navlar�ndan ilk �ikâyet;
Uzun paragraf sorular� sorunu de�il midir?
T�rk�e k�rk soruda on d�rtl�k ortalama ile…
Okur yazarl�kta k�rk f�r�n ekmek yememiz laz�m daha demek ki!
Bu kadar cehalet e�itimle de oluyormu� demek ki!
Bireyselli�in, neme laz�mc�l���n, ne olsa ge�er anlay���n�n yol oldu�u
Hak ve hakikatin b�l�nd���, b�l��t�r�ld��� zamane zamanlarda
S�z�n g�c�ndense, g�c�n s�z�ne yer ve de�er verilen ortamlarda
‘Tevhid’ olgusunun �neminin, yer ve de�erinin g�rmezden gelinip faydac�l���n tavan yapt���
Par�a ve g�rece edinimlere feda edildi�i
Fedakarl���n yads�nd���
Yol ve y�ntemin
Davan�n kendi renginden, dokusundan olmak zorunlulu�unun unutuldu�u
Ahiretin ihmal edildi�i
Allah’�n hakk�yla, kendi bildirdiklerince
Resul�n anlay�p ya�ayarak ayn�yla g�sterdi�i gibi de�il de
Keyfince, �artlara uydurularak, kendince takdir edilerek
Sezarlar�n, s�z�m ona haklar�n� �nceleyerek
�� ve i�leyi�lerin; i�letmelerin ne�v� nema buldu�u ortamlarda
‘Hak edi�’ olmadan
S�rf nemalanmak, hava kanallar�n� sistemin havalanma alanlar�na eklemleyerek
‘Pe�in �deme bekleyerek avans/avanta/avuntu pe�inde oyun ve oyna�, oyalanma pe�inde ko�mak
Kan�ksand�;
Damarlarda kan olarak, ci�erlerde hava, midede lokma olarak dola�maya ba�lad�.
Dahas� zihinleri i�gal etti, alg�lar� i�di�…
Kur’an elde bir ara�/nesne, resul�n hayat� tarihte hapis
Ders al�nmayan tarih, tekerr�rde…
‘Ayn� �eyleri yap�p farkl� sonu� beklemek’
‘El i�te, g�z oyna�ta’, hep ‘mi�’ gibi yap�p etmeler reva�ta…
Ne olacak halimiz
Nereye bu gidi�
Bu yolun sonu nereye ��kacak, ‘nerede bu insanlar, nerede bu devlet’ sualleri ask�da
Kifayetsiz
Hedefsiz
Samimiyetsiz…
Sorun da biziz, �are de
�ileyi �ekecek de biziz, ��zecek de
Hesaba yekten �ekilecek de…
Haklar�m�z kadar sorumluluklar�m�z�n fark�na varmak,
Kendi umurumuzu, inanlar�n umurundan ay�rmamak,
Ayr� gayr� d��meden
Akl�m�z� ba��m�za al�p
Do�ru d���nce ve do�ru davran��lar pe�inde
Allah’�n dinine/kendimize yard�m ederek
�lahi inayete mazhar olma duas�n� da eksik etmeden
Do�ruya, do�rulu�a, do�ru s�ze el vererek, omuz vererek
Emrolundu�umuz gibi dosdo�ru olup kalarak
‘S�nav�m�z� kolaylamak’ yolunda dilimizin d�nd���, elimizin erdi�ince
Emaneti sahibine tevdi edene kadar
Halk yolun yolculu�unda nice yolculuklara, nice �ahitliklere…
Hak yolda, do�ruya de�er ve katk� vermek ne kadar �nemliyse
Yanl��ta ve yan�lg�da uyarmak da o kadar �nemli ve �nceliklidir.
�ok �al��mam�z laz�m �ok; �oktan da �ok!
Bizim yitirilen zamanlar� da d���nd���m�zde kat be kat efor sarf etmemiz gerekiyor
‘Benden bu kadar!’
‘Ad�m H�d�r, elimden gelen budur!’ demeden
‘Bir elin nesi var, iki elin sesi var!’ diyerek
Sesi sese, eli ele katarak…
Biz buraday�z; sizleri de bekleriz.
�steriz ki; (kendimiz de dahil)
Duyunuz, duyurunuz, duyarl� olunuz…
Dava u�runda bir yere gel(e)miyorsan�z da
Davulcuya, zurnac�ya da gitmeyiniz
‘Sabit kadem kal�n�z’!
Kal�n selametle…