HATIRLANMASI GEREKENLER

 ï¿½nsan�z ve nisyanla malulüz. Akl�m�za, haf�zam�za gere�inden fazla güvenip hiçbir �eyi unutamayaca��m�za inan�r�z. En büyük ac�larla s�nand���m�zda, bu ac�lar� ömür billâh unutmayaca��m�z� san�r�z. Ya da bir ihanetle kar��la�t���m�zda asla affedemeyece�imizi… Yahut naho� bir olay kar��s�nda bu duygumuzun asla de�i�meyece�ini iddia ederiz. Oysaki ya�ananlar bunun tersini gösteriyor bize. Hiç unutmayaca��m�z� sand���m�z olaylar�, ac�lar� bir süre sonra unuturuz. Yaralar�m�z kabuk ba�lar. Eskisi gibi bize ac� vermez olur. Affedemediklerimizi bir süre sonra ho� görmeye ba�lar, onlara bir f�rsat daha tan�r�z.

Bizi en çok yan�ltan sürekli de�i�en duygular�m�zd�r. Bir kararda durmas� neredeyse imkâns�z olan duygular�m�z, bu gün sevmedi�ini yar�n sevmeye, bu gün sevdi�inden yar�n nefret etmeye ba�lay�verse �a�may�n! Dedik ya insan�z. Normaldir. �nsan�z ve bir günümüz bir günümüze uymuyor. Gerçi böyle olmas� bir yandan iyidir de. “�ki günü bir olan ziyandad�r.” hadisine binaen. Tabii, bu di�er günlerimizin de dolu, dolu, co�kulu, dinamik ve sevgi dolu olarak geçiyorsa böyledir. Yoksa monoton ve kekremsi bir tat veren s�radanl�kla geçiyorsa… ��te o zaman insan gerçekten ziyandad�r. Bir defa hayat�n tad�n� almaktan yoksun kalm��t�r art�k. Hayata tat veren nedir o halde? Çal���p çabalamak, düzeltmek, sabretmek, üretmek, tekrar, tekrar denemek, yorulmak, sevinmek, ihtiyaç gidermek, özellikle bir ba�kas�n�n ihtiyac�n� gidermenin verdi�i o müthi� haz ve mutmainlik!.. Hayata anlam katan daha nicesini sayabiliriz. Ancak konumuz hat�rda tutmam�z gerekenler… �yilik yapmay� her an hat�rda tutal�m. Ama bize yap�lan kötülü�ü unutal�m gitsin! Sevdiklerimizi bizden ilgi bekleyenleri hat�rlayal�m. Ama sevgilerimize “emek” vermemiz gerekti�ini de… Çünkü sevgi emektir.

Ana- babam�z� hat�rdan ç�karmayal�m. Fakat insan olmalar� hasebiyle, dü�tükleri hatalar�n�, belki fark�nda olmadan yapt�klar� ayr�mc�l�klar� unutal�m. Bir gün biz de birer ana- baba olarak ayn� hatalara dü�ebiliriz ihtimaline binaen… Akrabalar�m�z� hat�rda tutal�m. “Akraba akreptir!” “akraban�n akrabaya yapt���n� akbaba yapmaz!” tarz�ndaki, kötü fikir ve söylentilere kulak asmayal�m. Arapça’da “akrep” yak�nl�k anlam�ndaysa da Türkçemizde ne yaz�k ki, zehirli, insan� sokan zararl� bir böcek türü anlam�ndad�r! Zarar verdi�i için de “akrabadan uzak durulmal�d�r” önyarg�s� vard�r! Bu tür, insan ili�kilerini baltalayan ard niyetli dü�ünceler, sa�l�kl� ve merhamet esasl� akrabal�k ili�kilerini kurmaya ve ya�atmaya büyük engeldir. Oysaki Rabbimizin ba�lamam�z� istedi�i ba�lar�n en önemlilerindendir akrabal�k. Bir di�er ad�yla “s�la-i Rahim.”

Karde�lerimizi ve karde�lik sorumluluklar�m�z� hat�r�m�zdan ç�karmayal�m. Kabil, Habil olay�nda hangi karde�in saf�nda oldu�umuzu belirleyebilmemiz kadar, karde�lik ba��n� koparmamam�z da çok önemlidir. Karde� katline hüküm- ferma vermedi�imizin ispat� olmal�d�r seçimimiz. K�sacas� Habil’in saf�nda olmay� seçmeliyiz.

Evlatlar�m�z� unutmayal�m. Onlar� sa�l�kl� bir gelecek için haz�rlarken, maddi, manevi, ruhi tüm ihtiyaçlar�n�n kar��lamam�z gerekti�ini, bütün bunlar� yerine getirirken Allah r�zas�n� hat�rdan ç�karmamal�y�z. Gelece�imizin de teminat� olan çocuklar�m�z� dengeli, vasat ve olumlu ki�ilik özelliklerine sahip olacak �ekilde yeti�tirmede gayret göstermeyi ihmal etmeyelim.

Arkada�lar�m�z� hat�rlayal�m. Çünkü “ki�i arkada��n�n dinindendir” gerçe�ine binaen, Allah dostu olan arkada�lar�m�z� hiç mi hiç terk etmeyelim! Beslenen ve uzun y�llar ya�anan arkada�l�klar�n, neredeyse akrabal�k ba�� gibi önemli bir hukuku ve de�eri var. �slam ümmetinin bir ferdi oldu�umuzu unutmayal�m! Dünyan�n tüm co�rafyalar�nda bizimle ayn� fikri, zikri ta��yan, iman eden karde�lerimiz var. Tabiri caiz ise birkaç milyarl�k bir aileyiz! �slam âleminin dertleriyle dertlenmeyi, bir ucundan derde derman, yaraya merhem olmay� bilmeliyiz.

Sadece kendimizi dü�ünerek kurtulu�a eremeyece�imizi hat�rlayal�m. De�il mi ki Rabbimiz daha Kur’an�n ilk suresinde inananlar� “B�Z” bilinciyle donanmaya ça��r�yor ve dualar�m�z� bile “ben, ben” diye de�il, “biz” diye etmemizi emrediyordu. Bireysel görünen ibadetlerimizin bile toplumsal bir yönü oldu�unu hat�rlayal�m. Ya topluca kurtulaca��z ya da topluca bataca��z! Batan bir toplulukta kendi nefsini tezkiye edenlerin de bataca��n� hat�rlatm�� olal�m. Bu aç�dan emr-i bil maruf nehy-i anil münkerin gere�ini hakk�yla idrak edip, uygulayal�m. Toplumsal sorumluluklar�m�z� yerine getirmezsek, fesat al�p ba��n� gidecek ve tüm insanl�k nazar�nda büyük bir vebal alt�na girmi� olaca��z, unutmayal�m! Çünkü Müslüman ümmetin “denge ümmet” oldu�unu, tüm insanl��a kar�� büyük bir emaneti ta��d���n� da hakeza hat�rlayal�m! Bu emanetin sahibine ise verece�imiz hesab� da zikrimizden, fikrimizden ç�karmayal�m.

Ve… En çok hat�r�m�zdan ç�karmamam�z gereken, bizi yoktan yaratan� unutmamak! �lahi Kelam�n� bile bir hat�rlat�c� ve zikir olarak gönderen ve her daim kendini biz unutan kullar�na hat�rlatan Rabbimizi…

Her tür nimetle bizi sar�p, sarmalayan, Hadsiz, hesaps�z r�zk�m�z� veren, Hak etmedi�imiz zaman bile lütfeden, Dualar�m�za icabet eden, âlemlerin Rabbi, Rahman, Rahim olan, biz kullar�na sonsuz lütuflar�n� esirgemeyen ALLAH(c.c) Zül Celal-ü Ve’l �kram! Anadan, babadan, karde�ten, arkada�tan, akrabadan, konu kom�udan, yardan daha da yak�n olan! Bize bizden �ahdamar�m�zdan bile daha yak�n olan, Vedud s�fat�yla seven, sevilen, sevdiren, sevindiren Rabbimiz! Unutmam�z gerekenleri bir hikmete binaen bize unutturan ve bunda da bizler için birçok hay�r murad eden Rabbimize hamd olsun! Unutur da yan�l�rsak, tevbe kap�s�n� aç�k tutup, bizleri sonsuz rahmetine davet eden Rabbimiz! �stememizi istedi�i için, istemeyi bize hat�rlatan Rabbimiz her tür hamd-ü senan�n sahibidir… O her tür eksiklikten münezzehtir! Unutmayan, unutkanl�k da tutmayan sonsuz Baki olan, unutmam�z� istemedi�i her �eyi, sonsuz mesaj� ve nuru olan Kur’an’da bize sürekli hat�rlatan Yüce Rabbimize ne kadar hamd etsek azd�r! Bizden yönümüzü ahir hayat�m�za çevirmemizi isteyen Rabbimizi hat�r�m�zdan ç�karmad���m�zda, hem dünyan�n geçicili�inde onurlu bir hayat ya�ar, hem de ebedi hayat� kazananlardan oluruz! �n�allah! O’nu unutan neyi hat�rlar? O’nu hat�rdan ç�karmayan neyi unutur?