Tasfiye Dergisi 11. sayısıyla okuyucularına bir kez daha "Selamun aleyküm" dedi.

Tokat’ta yayınlanan Tasfiye’nin bu sayısı da İslam düşüncesinin edebiyata ve hayata açılan penceresini tahkim eden yazılarla dolu.

Bu çerçevede, Asım Öz'ün vahiy temelli sanat anlayışını irdeleyen, vahyi hayata ve sanata taşıyan bir kalem örnekliğini tanıtan yazısı oldukça önemli.

Ahmet Örs, Sezai Karakoç’un düşünce dünyasını, edebiyattaki duruşunu son dönemdeki bakanlık ödülünü de katarak ana hatlarıyla değerlendirmiş ve geleneğin çizgisinden kurtulamayan Karakoç’u ve takipçilerini kendilerini sorgulamaya davet ediyor.

Beytullah Önce, değişik dergilerdeki eğitim yazılarına devam ediyor ve okulların eğitim için temel aldıkları ideolojik tutumları masaya yatırarak soruyor, “Okullar Kim İçin Çalışır?”

Cemil Arslan’ın 28 Şubat sürecini değerlendiren makalesine Serim Düğüm “Ayların En Soğuğu” adlı öyküsüyle destek veriyor. Tasfiye, 10. yılını dolduran darbe süreciyle sayfalarında hesaplaşıyor.

Abdullah Sayar, Kur’an’ı “imge deposu” olarak gören edebiyat anlayışını eleştiren bir yazısıyla katılıyor Tasfiye’nin sayfalarına ve Kur’an’la bir malzeme olmanın ötesinde tanışıklık kurmak gerekliliğini hatırlatıyor.

Mehmet Sacit’in anıları bu sayıda da devan ediyor ve anı türünün yakın geçmişin düşünsel dinamiklerini kavramadaki önemini hatırlatıyor.

Süleyman Ceran’ın film eleştirileri devam ediyor. Bu sayıda “Guantanamo Yolu” filmini yazan Ceran, muhalif damarın sinema alanını yazılarıyla okuyucuya duyuracağa benziyor!

Mustafa Kıyak, uzun bir aradan sonra ölüm hakkında yazdığı bir öyküyle tekrar Tasfiye sayfalarıyla buluşuyor ve özgün dilini okuyucuyu sarsacak ölüm gerçeği üzerinde gezdiriyor.

Neşe Gürer “Yokluğunda Her Yanımız Kudüs” ve Emine Şimşek “Ay Sanısı” denemeleriyle Tasfiye’deki yolculuklarını pekiştiriyorlar.

Son sayfasıyla Tasfiye yine “tedirgin” ediyor. Irak işgalinin 5. yılında okuyucularını işgale karşı ses vermeye çağırıyor.

İrtibat: www.tasfiyedergisi.com