GÜZELE AĞIT

Dostum,
En çetin dönemlerinde
Kavgamızın...
Yolculadık seni.
Sessizce ayrıldın aramızdan.
Bir yanımız eksik kaldı...

Dostum,
Her gün senin özleminle uyanıyoruz,
Sensiz olan şu virane hayata.
Özlemlerimiz dönüşmüyor kavuşmalara.

Dostum,
Seni özlemek ne kadar yüreğimizi yaksa da
Senin gibi bir GÜZEL’i özlemek de güzeldir.
Güzeldir seni anmak
Ve güzeldir her dem seni hatılamak

Dostum,
Senin kutlu kavganı sevdaya dönüştürdük
Sevdamız çetin
Sevdamız yaman.
Senin yaktığın meşale ile
Yürüyoruz karanlıkların üzerine
Dağılmaya yüz tutuyor karanlıklar
Aydınlıga hasret yiğitler oldukça

Dostum,
Sen kavgan ve sevdan ile
Asrımızın yiğidi idin
Kimseye çiğnettirmedin
Güneşe hasret kardelenleri

Dostum,
Cesareti ve adaleti senden öğrendik.
Direnişi
Senin şahitliğinle belledik yüreklerimize.

Dostum,
Ayrılığın ile kanadı yüreklerimiz,
Burkuldu gönüllerimiz,
Nemlendi gözlerimiz.
Ama inan dostum; ayrılığın ile
Dağılmadı saflarımız,
Bükülmedi batıla bilenen bileklerimiz,
Bitmedi sevdaya dönüştürdüğümüz kavgalarımız…

Dostum,
Oyundan ibaret olan şu dünyada,
Ayrılsa da bedenlerimiz
Bitmeyecek sana olan sevgimiz…

Bil ki dostum
Açtığın kutlu yoldan bir an olsun ayrılmayacağız.
Birlerle değil,
Binlerle geleceğiz senin karşına.
Karşında göreceksin asil yürekli yiğitleri.
Seninle buluştuğumuz dem
Alınlarımız dik,

Yürekleriz özgür,
Gözlerimizde umudun alevlenmiş ışığı olacak.
Göreceksin dostum,
O gün tarihin nelere şahit olacağını…

Dostum,
Hayatta  olduğumuz sürece,
Toprağın suya olan özlemiyle hep özleneceksin.
Hayatımızda özlenmesi gereken,
Yiğit bir dost olarak hep kalacaksın…

Dostum,
Seni anlatacağım,
Direnmeye aday tüm yiğitlere.
Davanı taşıyacağız yarınlara.
Güllere, bülbüllere ve ceylanlara
Anlatacağız senin güzelliğini.
Senin dostlarına olan aşkını
Anlatacağım Mecnun’a, Ferhat’a ve de Kerem’e

Dostum üzülme...
Biz daha ölmedik…
Gönülleri aşkla kenetlenmiş olarak,
Yürüyeceğiz kutlu şafağa.
Sen dostum
Ellerinde gül demetleriyle,
Bekle bizi Araf'ta...

(Şiir: Mehmed Maksut)