“Onlar ki Söz’ü dinlerler” (ellezîne yestemiûne’l-kavle) ifadesi, “sözleri dinlerler” anlam�na gelmemektedir; zaten söz (kavl) kelimesi tekil ve harfi tarifli gelmi�tir. Nitekim Ebu Cafer en-Nahhas (ö.338) “el-Kavl” kelimesini, (cins isim olarak ‘söz/görü�’ de�il), Kur’an olarak aç�klamaktad�r. Kavl kelimesinin harfi tarifli gelmesi bu görü�ü teyid etmektedir.

 

Özet olarak Zümer suresinin 18. ayetini �u �ekilde anlamak isabetli olacakt�r: Ta�uta kulluktan kaç�nan müminler, do�al olarak ve müminin tan�m� gere�i, “söz” demeye tek lay�k olan Kur’an’� dinler ve Kur’an’�n “en güzel” olan emir ve nehiylerine, ö�ütlerine, uyar�lar�na vd. tabi olurlar. Söz Kur’an’d�r, “ahsen” olan da Kur’an’d�r. “Söz” de, “en güzel” de Kur’an’a i�aret etmektedir. Nitekim Musa (as)’dan da, her �eyin aç�klamas�n�n bulundu�u levhalarda yaz�l� olanlar� kuvvetle tutmas� ve kavmine, en güzelini almalar�n� söylemesi istenmi�tir. (A’raf, 145). Kur’an veya Tevrat’�n hükümlerinin “en güzeli”nden söz edilmesi, baz� hükümlerinin en güzel olmad�klar� anlam�na gelmez.

 

Mehmed Durmu�'un makalesini okumak için t�klay�n�z