Mülteci kampında bayramı hatırlatan tek şey, onlara birkaç gün öncesinden Hamas tarafından dağıtılan elbiseler ve İHH’nın kampta gerçekleştirdiği kurbanlık kesimleri oluyor. 
  
Zor koşullardan her zamanki gibi en çok çocuklar etkilenmiş. Elinde kuru bir ekmekle, hassas olan ciltleri soğuktan çatlamış çocuklara rastlayınca, mahzunlaşmamak elde değil. Çölün ortasında hapsedildikleri bu kampta,  oynadıkları oyunların içeriği bile açlık, hastalık ve ölüm üzerine kurulu. Filistin’den çıkarılmaları ile başlayan ve kamptaki yaşam koşullarını anlatan oyunlarını izlediğinizde donup kalıyorsunuz. Sadece yaşları küçük olan bu çocukların yaşadıklarının, yaşlarından ne kadar büyük olduğunu hissediyorsunuz.    
Çocuklara bayramı hatırlatan tek şey, onlara birkaç gün öncesinden Hamas tarafından dağıtılan elbiseler ve İHH’nın kampta gerçekleştirdiği kurbanlıkların kesimi…
Kamp sakinlerinden İbrahim Abdulhalim, çocukların bu bayramı da diğer çocuklar gibi kutlayamadıklarını, rahatça oynayacakları park ve oyuncaklardan mahrum olduklarını, en çok onlar için üzüldüklerini söyledi. Araya giren mahcup bir baba ise,“tamam böyle güzel giyinmişler ama bu kıyafetlerle çölün ortasında dolaşıp duruyorlar, yapacak hiçbir şeyleri yok. Bayramın tadını alamadılar. Hiç kimse arayıp sormadı.” derken, bu sözleri kamp dışına çıkaracak bir yetkili görmenin heyecanını yaşıyordu.
10 yaşındaki İbrahim: Biz Filistinliyiz ve orada   yaşamak istiyoruz
Kamptaki zorunlu misafirlikten dolayı çocuklarının eğitimlerini bırakmak zorunda kaldığını söyleyen anne ve baba sayısı da oldukça yüksek. Birleşmiş Milletler kuruluşu olan UNHCR tarafından çadırlardan yapılan okul, her şeye rağmen onlarda moral yükselten bir etki sağlamış. Okulun, kampta yaşayan Filistinli öğretmenlerin desteğiyle faal duruma getirilmesi, çocukları için hayata bağlanmış ailelere bir umut olmakta.  Kampın sorumlusu Muhammed Bahuri’nin, Filistinlilerin kültürlü bir halk olduğunu, eğitimden çölde bile vazgeçemeyeceklerini uzun uzun anlatmasından bunu görebiliyorsunuz.     
Çocuklar Kudüs yüzlü. Bakışları, tavırları ve konuşmaları ile çok farklılar. Ama hayalleri, her çocuk gibi aynı. Etrafımıza toplanan İbrahim, Ahmed, Ömer, Neda ve Mustafa da doktor, mühendis ve öğretmen olmak istiyor. Ama istekleri ilk önce bu kamptan çıkmak…
“Bu kamptan çıkınca nereye gitmek istiyorsunuz?” sorumuza, kalabalıkları aşarak yanımıza gelen 10 yaşındaki İbrahim Ömer’in verdiği cevap ders niteliğindeydi; “Başka neresi olabilir ki, biz Filistinliyiz ve orada yaşamak istiyoruz.”
Çöl soğuğuna dayanmak çok zor 
Çöl soğuğu oldukça sert oluyor. Bunu insanların, özellikle çocukların yüzlerinde görebiliyorsunuz. Akşam beşten itibaren etkisini göstermeye başlayan soğuk havadan dolayı, muslukların da patladığını öğrendik. Bu havanın özellikle çocuklar için dayanılmaz olduğundan yakınan kamp sakinlerinin “biz ne ekmek istiyoruz, ne de su, buradan çıkmak istiyoruz” haykırışları tahammül sınırlarını zorlayan bir konumda olduklarını gösteriyor. 
Kampın misafirleri bu soğuk havada, çadırlarda kurulan mazot sobaları ile ısınmaya çalışıyor. Ama kışın ortasında olmamıza rağmen mazotun yeterli gelmediği yakınmaları eksik olmuyor. Isınmak için tek madde olan mazotun 10-15 günde bir verilmesi gerekirken bunun ihmal edildiğini gözlemlemek güç değil. Verilme günü bayramdan önce olan mazotun, bayramın 2. günü olmasına rağmen dağıtılmaması, hayati öneme sahip bir ihtiyaçta bile ne kadar ihmalkarca davranıldığını ispatlamakta…

YARIN: EN BÜYÜK İHTİYAÇ ÖZGÜRLÜK