DERG� OKUMA KILAVUZU

Rafa dizilmi� dergiler üzerinde gözlerimi gezdiriyorum. �simlerine, logolar�na, (ay�rmaçlar�na) kapak resimlerine ve ba�l�klar�na bak�yorum. Çe�it çe�it dergiler; hem içerikleri çe�itli hem de bask�lar�, boyutlar�… Kimi çok albenili duruyor, kimi itici, baz�s� renkli baz�s� siyah-beyaz, kimi de inad�na amatör. �lgimi çekenleri al�p biraz daha yak�ndan inceliyorum. Sayfalar�n� kar��t�r�yorum. “Hediyesini” verip al�yorum birini. Daha ba�ka da almak isterim ama ö�rencilik…

 

“Hediye ve mecmua…” “Dergi ve fiyat…”

 

Acaba verdi�imiz para mecmuan�n emektarlar�n�n eme�inin kar��l��� m�d�r? Ya da verdi�imiz parayla gerçekten kar��l���n� ödedi�imizi dü�ünüyor muyuz? Eskiler hediye dermi� bilirsiniz. Çokta eski say�lmaz gerçi 80li y�llarda bile kitaplar�n arkas�nda “hediyesi: …TL” ibaresini görüyoruz. “Hediye…” daha masum bir kelime galiba “fiyat”a göre. En az�ndan ince bir ruhu yans�t�yor. Gerçi maddeci azg�nl���n s�n�r tan�mad��� bu ça�da bu tarz incelikler beklemek beklide abes oluyor ama insan bekliyor i�te. Eskiler kitap al�m sat�m�n� bir nevi hediyele�me gibi anl�yorlard� beklide ya da öyle olmas� umuluyordu. Sat�n al�nan bir kitab�n kar��l���nda “de�eri de�il belki ama çam sak�z� çoban arma�an� misali” hediyesi veriliyordu. �imdilerde s�k� bir pazarl�k yapmadan alm�yoruz kitaplar� de�il mi? Oysaki o al�nan kitaplardan, mecmualardan ne bilgiler ö�renece�iz.

 

Eve vard���mda hemen koltu�a uzan�p içindekilere bak�yorum. Hangi yazar ne ba�l�k atm��, hangi konuya de�inmi�? Sonra �öyle içine göz at�yorum resimlerine bak�yorum. “Oku beni” diyen yaz�y� ar�yorum. Tam birine ba�layacakken kalemimin yan�mda olmad���n� fark ediyorum hemen kalk�p al�yorum. Evet, �imdi haz�r�m kavgaya bakal�m kim ne yazm��. Bir iki yaz� okuduktan sonra ara veriyorum ne de olsa ayl�k bir dergi elimde ki daha zaman�m var. Fakat okudu�um yaz�larla ilgili notlar�m� al�yorum bir kö�eye. Bitirdi�imde üzerinde soru i�aretleri, tebrikler olacak ve bir sürü alt� çizilmi� cümle olacak.(in�Allah) Verdi�im üç-be� lira mecmuan�n haz�rlanmas�nda sarf edilen eme�in kar��l��� olmad���n� dü�ündü�ümden olsa gerek içimde bir te�ekkür etme ihtiyac� do�uyor.

 

Nas�l te�ekkür edece�imi çok dü�ünmeme gerek yok. Eskiden okur mektuplar� vard� ama mektup olay� tarihe gömüldü. Art�k e-posta ve sms var. En olmad� aray�p bizzat söylerim söyleyeceklerimi. Ama en kolay�n� seçiyorum. (Tamamen tembellik ediyorum.) Bilgisayar� aç�yorum. Kafama tak�lan sorular� yazd�ktan sonra be�endi�im yerleri söyleyip yazarlar�na dua ediyorum. En sona editöre te�ekkür kal�yor onu da yaz�p e-mektubu yollad�ktan sonra biraz daha rahatl�yorum. Sanki benden beklenileni yapm���m gibi bir his olu�uyor içimde.

 

Dergiler (mecmua diye okunsun) birer payla��m yeridirler. Ve payla��mlar hissedildikçe güzelle�ir. Yukar�da anlatmaya çal��t���m okur, tüm mecmualar�n hasretini duydu�u bir okurdur. Al�r, okur, anlar, anlat�r, tart���r, fikir ve öneri sahiplerine kendi fikir ve önerilerini duyurur. Yazar yaz�s�n� yaz�p kaybolamaz yaz�s�n�n arkas�ndad�r. Aynen bunun gibi okurda okuyup kaybolamaz. Okudu�unu hissettirmeli, yanl��a yanl��, do�ruya do�ru demelidir. Böylece yazarlar ve okurlar birbirleri ile bütünle�ir. Bir nevi aile olurlar. Aksi halde ise bir grup insan a�kla �evkle ba�lar dergi ç�karmaya ve nihayet bir süre sonra kapat�r giderler. Suya yaz� yazmaya ne kadar devam edebilir ki insan.

 

Dergicilik suya yaz� yazmak olmasa bile suyla yaz� yazmakt�r. Böyle bir sanat hayal edebiliyorsunuz. Siz suyla yaz�yorsunuz güne� an�nda silip süpürüyor. Evet, böyle bir sanat varm�� dünyan�n bir kö�esinde. Muhtemel ki ad� sanat olmu� yoksa ortada bir sanat eseri yok. Okur olmay�nca mecmuada böyledir. Ad� dergidir, mecmuad�r ama okuru yoksa ya da okuru tepki verip “var�m” demiyorsa o dergi tam olarak dergi de�ildir. Belki bir y���nakt�r. Suyu kurutan güne�ti dergiyi unutan okur olunca bitiren paras�zl�k olur. Okuru kendisini unutan dergi, mecmua ya kendini paran�n kuca��na b�rak�r ve ya�amaya devam eder fakat mutasyona u�rar. Yahut vurur kilidi kap�s�na ta ki yeni bir hevesli yeniden aç�ncaya dek.

 

Selam, umut ve dua ile…