Yazar Ergün Yıldırım özellikle Ekim ayının sonu ile Kasım ayı ortası günlerde bir histeri halini alan Kemalist putlaştırma ameliyeleri konusunda şunları dile getirmiş:

 

"Atatürk üzerine üretilen ve soğuk savaş dönemini yansıtan militarist ve dinsel törenler gözden geçirilmeli. Atatürkü Tanrısal yapan ve üreten dil bırakılmalı. Müslümanları inançları ile paradoksa sokan ritüel biçimleri değişmeli. Böylece Atatürk ve Müslümanlık da barışır. 

Atatürkü Tanrısal figür olarak üreten ritüelleri kim üretti? Kim karar verdi bunlara? Hiçbiri Atatürk tarafından konulmadı."

 

Yıldırım'ın bu "uzlaştırmacı" yaklaşımı üzerine birkaç kelam etmekte fayda gördüm.

 

Öncelikle şunu belirtmeliyim ki, Yıldırım'ın iddia ettiğinin aksine, "Atatürk'ü tanrısal yapan" birçok ameliye bizzat M.Kemal tarafından başlatılmıştır.

 

Heykelperestlik ve führerleştirme, duçeleştirme bizzat kendisinin projelendirip uygulamaya koyduğu putlaştırma ameliyeleriydi. 

 

Ergün Yıldırım kurtla kuzuya kardeşçe (!) yaşayabilecekleri bir masal köyü vadediyor, bunun için de bir senaryo çiziyor. Fakat bu hiçbir gerçekçiliği olmayan, sığıntı, hafızasız bir teslimiyet senaryosu. Her şeyden önce kurdun doğasını kurguyla değiştirme yanılgısına dayanıyor. 

 

M.Kemal için "ilah", "sana tapıyoruz" manşetleri ve nutukları bizzat onun himayesinde, teşviki ile atıldı, ilki 1926'da Sararburnu'nda olmak üzere devasa put heykelleri bizzat kendisi tarafından yoksul halkın parasıyla Avusturyalı, İtalyan heykeltraşlara yaptırılıp şehir meydanlarına dikildi.

 

Ayrıca bu putlaştırma ideolojisinin soğuk savaş dönemiyle hiçbir alakası yoktur, bunu nereden çıkarmış anlamak mümkün değil. 1920'ler, 30'lar faşizm ve nazizm akımlarının yansıması olarak ortaya çıkmıştır.

 

Kısacası gerçeklerle masallar çok farklı. Ve bizim masalcılara değil, hakka şahitlik edecek münevverlere ihtiyacımız var.

 

(Şüklrü Hüseyinoğlu / İslam ve Hayat)