Cahiliyeye ve onun tüm biçimlerine, siyasi, ictimai, iktisadi, kültürel alanlardaki işleyişine itirazı olmayan, yeryüzünden fitnenin kaldırılması ve egemenliğin ancak Âlemlerin Rabbi’nin ölçülerine hasredilmesi iddiasından koparılmış, cahiliye bünyesinde kimi öğreti ve pratiklerine lütfen yer verilmesine razı olmuş, cahiliye içinde renklerden bir renk, tonlardan bir ton ve gök kubbede hoş bir seda olarak kalmayı kabullenmiş bir din algısı asla İslami değildir.

İslam, kendisi için AVM’de, stadyumda mescid talep eden değil, tüm yeryüzünü mescid (Âlemlerin Rabbi’ne secde/itaat edilen yer) kılma ufkuna ve iddiasına sahip hayat nizamıdır. Onu salt bir “mabed dini” olarak görmek, hevaları gereği o sınırda algılamak isteyenler AVM ve stadyumlarda açılan mescidlere sevindirik olmaya devam edebilirler.

Şükrü Hüseyinoğlu'nun makalesini okumak için tklayınız