Van depreminde bedenen kaybettiğimiz fakat yüreğimizde ve zihnimizde inşaallah sürekli yaşatacağımiz değerli kardeşim Salih Göldaş'a ve kaybettiğimiz tüm güzel insanlara…

Sevginin Nişanesi

Gün ağarırken Van gölünden kentin üstüne

Seni kaybettiğim enkazın kıyısına

Tek başıma oturmuşsam

Geceden kalan ızdıraplarla

Yüreklerde dinmeyen matemlerle

Henüz gözlerimi bir an bile olsun yummamışsam

Bunca kalabalığın içerisinde sen yoksan

Ve ben her gittiğim yere

Yüreğimde seni taşıyorsam

Her şeye rağmen yorgun ve yalnızsam

Bil ki tüm bunlar sevginin nişanesidir dostum…

Geriye dönüp zihindeki hatıra defterine

Hasret çeken yorgun gözlerle bakmışsam

Ve sen gönlümde ve gözlerimde

Her dem buram buram tütüyorsan

Papatyalar, Erguvanlar ve Kardelenler misali

Acıyı yaz kış yaşıyorsam

Bil ki tüm bunlar sevginin nişanesidir dostum…

Suskun yolcular misali geriye bakmadan geliyorsam sana

Seninle Hazanı  yaşamak

Mutluluğu yaşamaya denkse yürek çografyamda

Geride bırakıyorsam tüm dünyalıkları

Can verdiğin topraklara birkaç damla gözyaşımı bırakıyorsam

Bil ki tüm bunlar sevginin nişanesidir dostum…

Seni düşündüğüm zamanlarda

Sensiz kalan mazlum yüreğimde

Akdeniz’de Ege’de kopan fırtınalar misali

Bir fırtına kopar sessiz çığlıklar gibi

Sanki o an yer yerinden oynar

Hoyrat bir rüzgâr eserken cansız bedenlerin üstüne

Sallanan gemiler misali

Sallanıyorsa içimde dünya

Ve gözlerimdeki kan damlalarını

Sen görüp üzülmeyesin diye

Akıtıyorsam yüreğimdeki topraklara

Bil ki tüm bunlar sevginin nişanesidir dostum…

Şiir: Mehmed Maksut