Kufe�ye d�nm��se y�re�in... (�iir)

KUFE’YE DÖNMÜ�SE YÜRE��N B�L K� SEN HÜSEY�N’S�N

Hayat� hüzünle ni�anlay�p
Sevda dolu yollarda
Umuda yürümek hüseyni susuzlukla
Zeyneb’i bir feveran ile…

En ac�maz yaln�zl�klarda
Tek ba��na kavgalanmak
Yüre�inde sevda ate�i sönmeyenlerin i�idir…

Sonra kadim bir medeniyetten
Yüre�imdeki sessizli�e ses verip
Ötelere ta��yacak bir rüzgâr bekliyorum…
Ac�n�n en uzun na�mesine mekân m� olaca��m ey firak?

Zifiri karanl�klar�n dehlizlerinde
Vuslat� olmayan sevdalara k�yamayarak
Ya�amal�y�m…
Direnmeliyim…
Tüm vefas�z yüreklere inat

Ar��nlamal�y�m hayat� nas�rlanm�� yüre�imle…
Tek nefeste çekmeliyim ac�n�n tüm renklerini içime
Durarak de�il direnerek ula��l�r istikbale…

Gözlerimden F�rat’a akan ya�larla
�akaklar�mda Kerbela’ya damlayan kanla
Kufe olsa da her yan�m
Yürümeliyim…

Mekke’nin, Medine’nin, Mahabad’�n meydanlar�na…
Ellerimdeki papatya çiçekleriyle
Azrail’i kar��lamal�y�m…
Vuslat�n fira�a dönü�tü�ü Beyaz�t meydan�nda…

Unutma ey yar-� Hüseyin
Kufe’ye dönmü�se yüre�in
Bil ki sen Hüseyinsin…

(�iir: Mehmet Maksut)